Informujemy miłośników kultury Japonii, że w dniach 15 – 21 maja 2011 r. w Centrum Promocji Kultury w Warszawie przy ul. Podskarbińskiej 2 odbędą się warsztaty klasycznego, japońskiego teatru nō, które poprowadzi osobiście mistrz Matsui Akira, wybitny aktor shite reprezentujący szkołę Kita, noszący tytuł Ważnego Przedstawiciela Niematerialnego Dziedzictwa Kultury Japonii.
Na zdjęciiach: Mistrz Matsui Akira podczas warsztatów teatru nō w Ambasadzie Japonii w Warszawie w dniu 27 kwietnia 2010 r.
Warsztaty obejmują zarówno naukę tańca (shimai), jak i śpiewu (jiutai). Uczestnicy poznają podstawy ruchu scenicznego: kamae (postawę zasadniczą) hakobi (zasady poruszania się) oraz kata (wzorce tańca z użyciem wachlarza). Odbędzie się także publiczny pokaz w wykonaniu wszystkich uczestników warsztatów.
Szczegółowe informacje znajdują się w zakładce Polecamy (http://www.jaap.pjwstk.edu.pl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=40&Itemid=68&lang=pl).
Teatr nō jest najstarszą, bo 600-letnią formą japońskiego teatru. Teatr nō praktycznie bez większych zmian zachował kostiumy, scenografię, tematykę do czasów nam współczesnych. Charakteryzuje się niezwykłą subtelnością wyrazu i wyrafinowaną symboliką. Treścią dramatów nie jest konflikt między postaciami, ale konflikt rozgrywający się w bohaterze. Artyści nō rozpoczynają naukę będąc dziećmi, uczą ich biologiczni, bądź przybrani ojcowie, zawód i kunszt podlegają bowiem dziedziczeniu w obrębie rodu. Trening trwa przez całe życie. Bardzo ważną rolę w teatrze nō odgrywają maski. Aktor przy ich pomocy wyraża szereg uczuć. Maski przedstawiają moment intensywnych emocji, których doznaje postać. Odzwierciedlają różne stany emocjonalne człowieka: gniew, smutek, radość, zazdrość. Istnieje kilka kategorii masek, które są przyporządkowane do określonych ról w około 250 klasycznych dramatach nō. Są to maski: starców, młodych mężczyzn, bóstw i mściwych duchów, itp. Niezwykle ważnym elementem teatru nō jest strój. Starannie wyszyte sploty tkackie przedstawiają kwiaty, ptaki, wachlarze czy figury geometryczne. Zaskakujące są połączenia barw. Kostiumy są dziedziczone w ramach danej szkoły aktorskiej lub w ramach rodziny aktorskiej. Niektóre kostiumy, wciąż używane mogą mieć nawet do 200 lat. Nō jest połączeniem muzyki, poezji, tańca i śpiewu.
W ostatnich latach nō stało się popularne poza granicami Japonii, również w Polsce.
Na zdjęciach: Pani Yōko Fujii-Karpoluk oraz Jakub Karpoluk – aktorzy amatorzy, uczniowie mistrza Akiry Matsui – prezentują warszawskiej publiczności fragmenty sztuki teatru nō, podczas warsztatów w dniu 15 lipca 2010 r. w Ambasadzie Japonii w Warszawie (foto: JAAP).